لباس شهرت

لباس شهرت پوشاکى است که موجب شهرت پوشنده شود و چشمگیر باشد. در احادیث متعددی از پوشیدن چنین لباسی نهی شده است.

لباس شهرت در روایات

شهرت یافتن و انگشت نما شدن در لباس، مرکب و هر چیزى دیگر در روایات متعدد، مذموم شمرده شده است.

از امام صادق علیه السلام نقل شده است: شهرت در لباس مبغوض خداوند است و نیز مى‌فرماید: براى خوارى فرد همین بس که لباسى بپوشد که موجب شهرت او گردد. همچنین در سخنى دیگر مى‌فرماید: شهرت؛ خوب و بدش در آتش است.

وعن الحسین بن على علیه السلام: «من لبس ثوبا یشهره کساه الله یوم القیامة ثوبا من النار».

وعن امیرالمؤمنین علیه السلام: «نهانى رسول الله صلی الله علیه و آله عن لبس ثیاب الشهرة...».

از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده که خداى را شهرت در عبادت و شهرت در پوشاک خوش نیاید.

حکم لباس شهرت

هرگاه پوشیدن لباس شهرت موجب هتک حرمت و خوارى فرد نزد مردم گردد، پوشیدن آن حرام است؛ لیکن اگر به این حد نرسد و تنها موجب شهرت و انگشت نما شدن فرد گردد ـ نه هتک حرمت وى ـ آیا پوشیدن آن حرام است یا مکروه؟ اختلاف است.

برخى گفته‌اند: منظور از لباس شهرتى که باید از آن اجتناب کرد، لباسى است که به قصد ریاکارى پوشیده شود و فرد بخواهد مثلاً بدان وسیله به زهد و وارستگى مشهور شود. بنابراین پوشیدن آن بدون قصد ریا جایز است.

حکم نماز با لباس شهرت

بنابر قول به حرمت پوشیدن لباس شهرت یا در فرض حرمت آن، آیا نماز گزاردن با آن صحیح است یا نه؟ مسئله اختلافى است. بسیارى از فقها قائل به قول نخست‌اند. برخى نماز را با آن صحیح ندانسته‌اند. برخى تفصیل داده و گفته‌اند: اگر مواضعى از بدن که پوشاندن آن در نماز واجب است، همچون عورت با چنین لباسى پوشانده شود، نماز با آن باطل است؛ اما چنانچه آن مواضع با لباسى دیگر پوشانده شود، نماز با آن صحیح است.

پانویس

منابع

• فرهنگ معارف و معاریف، دشتی.
• فرهنگ فقه فارسی، ج۴، ص۷۶۲.